11.12.2009     Hutbeyi İndir/Yazdır

İslam Sevgi Dinidir

بِسْمِ اللهِ الْرَحْمنِ الْرَحِيِم
خُذِ الْعَفْوَ وَأْمُرْ بِالْعُرْفِ وَأَعْرِضْ عَنِ الْجَاهِلِينَ

Bismillahirrahmanirrahim
[Rahman ve rahim Allah’ın adıyla]
“Ey Resulüm! Sen af yolunu tut, iyiliği emret ve cahillerden yüz çevir.”

[Araf suresi, ayet 199]

Aziz ve kıymetli müminler!

İslam dini, insanlara karşı hoşgörülü olmayı ve sevgiyle muamele etmeyi emretmiştir.

Huzur ve barış içinde yaşayabilmek için,  karşılıklı sevgi ve hoşgörü anlayışı esastır. Tüm insanlığın dünya ve ahiret mutluluğunu sağlamak amacıyla gönderilen  yüce dinimiz İslam, kimsenin ayıbını yüzüne vurmamayı, insanların gizli hallerini ve kusurlarını araştırmamayı, kin ve düşmanlık gütmemeyi, kötülükleri iyilikle gidermeyi, asla intikam hırsıyla hareket etmemeyi emretmiştir.

Tüm insanlığa örnek ve rehber olarak gönderilen sevgili peygamberimiz (s.a.v.) de, kin, nefret ve düşmanlıkla toplumsal barışın sağlanamayacağını belirterek, kendisini öz vatanından çıkarıp canına kıymak isteyenleri, Taif’te kendisini taşlayanları, amcası Hz. Hamza’yı ve en yakın dostlarını şehit ederek, kin ve nefretle hareket edenleri bile, büyük bir hoşgörü  anlayışı ile bağışlayarak sevgi ve rahmet peygamberi olduğunu göstermiştir.

Çünkü onun insanlığa getirip tebliğ ettiği o yüce Kur’an, gerçek müminleri tanıtırken;  “Onlar, bollukta ve darlıkta Allah yolunda harcayanlar, öfkelerini yenenler, insanları affedenlerdir. Allah iyilik edenleri sever.” [1] buyurmaktadır. Sevgili peygamberimiz Hz. Muhammed (s.a.v.) de  “Kim bir Müslümanın ayıbını örter suçunu bağışlarsa Allah da kıyamette onun suçunu ve kusurunu bağışlar.” [2] buyurmuştur.

Muhterem müminler!

Sevgi, hoşgörü ve barış dini olan İslam’ı insanlığa tebliğ eden kutlu nebi, “İman etmedikçe cennete giremessiniz, birbirinizi sevmedikçe de gerçek manada iman etmiş olamazsınız” [3] buyurarak, hoşgörüyü, sevgi ve imanı, toplumsal barışın temel taşı yapmıştır. Yüce dinimiz İslam; dil, din, ırk ve bölge ayırımı yapmadan, farklı düşünceleri bir zenginlik kabul ederek, asla şahsi menfaatler için basit hesaplar yüzünden bölünüp parçalanmamayı, Kur’an ve sünnete sımsıkı sarılarak dünya ve ahiretimizi güzelleştirmeyi, toplumsal barışı zedeleyecek her türlü söz ve davranıştan sakınmayı, hayatımızın her alanında sevgi ve hoşgörüyü esas almayı emretmiştir.

Zira sevginin  olmadığı yerde taassup vardır, ihtiras vardır, düşmanlık vardır, kin ve nefret vardır ve bunların da asla hiç kimseye bir faydası yoktur. Öyle ise, fert olarak, toplum  olarak birbirimize karşı anlayışlı ve hoşgörülü olmaya muhtacız. Zira  sevgi ve hoşgörü  olmadan birlik ve beraberlik, birlik ve beraberlik olmadan da toplumda  huzur ve barış olmaz.

Saygıdeğer müminler!

Hoşgörü, başkalarının kültür ve inancını kabullenmek değil onlara saygı duyarak bir arada kardeşce yaşama kultürünü oluşturmaktır. Toplumun, huzur, barış ve mutluluğu, insanların sevgi, saygı, hoşgörü ve kardeşlik duygularıyla, bir arada yaşamalarına bağlıdır. İnsanların birbirine tahammül edemediği, farklı renk, dil, din ve ırkların, farklı dinlere ait ibadethanelerin bir zenginlik değil, bir çatışma vesilesi kabul edildiği dünyamızda, İslam’ın ve onu insanlığa tebliğ eden sevgili peygamberimizin hoş görü anlayışını, onun getirdiği evrensel mesajları ve örnek ahlakını öğrenmeye, tanımaya ve yaşamaya her zamankinden daha çok ihtiyacımız vardır. 

Hutbemi bir  ayet-i kerimenin mealiyle bitirmek istiyorum: “Ey Rasulum! Sen af yolunu tut, iyiliği emret ve cahillerden yüz çevir.” [4] Ne mutlu kutlu elçinin hayatını örnek alarak yaşayanlara.


Redekte Hutbe Komisyonu
____________________________________
[1] Al-i  İmran,2/134.
[2] Ebu Davud, Edep, 39.
[3] Müslim, İman, 22.
[4] Araf 7/199.